Tworzymy duet pasjonatów heraldyki, w skład którego wchodzą
Kamil Wójcikowski
Interesuję się heraldyką od 9 roku życia. Moja przygoda z heraldyką zaczęła się, kiedy zobaczyłem naklejki z herbami Dusznik-Zdroju i Wrocławia na starym biurku mojej mamy. Ponieważ miałem zawsze ciągoty plastyczne, postanowiłem przerysować te intrygujące obrazki. Nie od razu mi się to udało, ale w końcu się udało. Potem w moje ręce wpadł atlas Polski z herbami wszystkich ówczesnych 49 miast wojewódzkich. Tak się zaczęła moja pasja, która przez większość czasu polegała na "kolekcjonowaniu" herbów. Prowadziłem zeszyty, do których przerysowywałem herby miast i gmin, a od 1999 roku także województw i powiatów. Mimochodem ćwiczyłem rękę i wyczucie sztuki heraldycznej, wyrabiałem pewien styl. Z tego okresu pochodzą pierwsze publikacje o herbach, jakie zdobyłem. Szczególnie sentymentalnie wspominam "Alfabet heraldyczny" ks. Pawła Dudzińskiego, który był pierwszą książką o herbach, jaka wpadła mi w ręce.
Działalność polegająca na przerysowywaniu herbów upadła wraz z pojawieniem się Internetu. Nagle przestały mieć sens wyprawy dokonywane po nowe "zdobycze" - czy to do księgarni, gdzie herby przerysowywało się z map turystycznych i przewodników, czy wręcz do samych siedzib gmin, aby przerysować herb z fasady Urzędu Gminy. Z czasem jednak odkryłem Wikipedię i możliwości jakie daje. Działalność na Wikipedii zaczęła stawać się substytutem prowadzenia zeszytu z herbami. Tam można było mieć "w kolekcji" nie tylko wizerunek herbu, ale też pełen opis jego symboliki i historii. Zacząłem rysować herby z użyciem komputera. Moje zainteresowania poszerzyły się z heraldyki czysto municypalnej na heraldykę szlachecką z jej nieporównianie większym bogactwem wzorów. Zacząłem tworzyć artykuły na Wikipedię o herbach szlacheckich i samodzielnie je ilustrować. Nabywałem tym samym umiejętności w dziedzinach grafiki komputerowej, a także w wyszukiwaniu źródeł. Pojawiły się też pierwsze kontakty z innymi heraldykami. Pierwszym z nich był Tomasz Steifer, który pomagał mi w pierwszych heraldycznych krokach na Wikipedii. Nawiązałem także kontakt z Tadeuszem Gajlem, autorem fundamentalnych herbarzy szlacheckich.
To właśnie na Wikipedii znalazł mnie Robert Fidura i zaproponował współpracę w projektowaniu herbów dla samorządów. Było to coś, o czym od dawna marzyłem. Odtąd nie tylko obserowowałem i podziwiałem pewną rzeczywistość, ale współtworzyłem ją. W miarę jak kolejne nasze projekty zdobywały uznanie Komisji Heraldycznej, coraz głębiej wchodziliśmy w pasjonujący świat heraldyki samorządowej. Miałem przyjemność zetknąć się z ludźmi, którzy tworzyli publikacje, stanowiące dla mnie abecadła sztuki heraldycznej. Ukoronowaniem tego procesu było zaproszenie na I Europejską Konferencję Heraldyczną, gdzie osobiście spotkałem wielu wybitnych współczesnych heraldyków i weksylologów z całej Europy.
Dziś wykorzystuję doświadczenia nabyte dzięki mej pasji. Tworzę projekt herbu od podstaw, zaczynając od szkicu, który następnie jest skanowany i przetwarzany na grafikę wektorową. Projekt uzasadniam, poszukując źródeł historycznych w Internecie i poza nim. Redaguję tekst uzasadnienia heraldyczno-historycznego z bogatymi przypisami.
Robert Fidura
Urodzony w 1967 roku, od szkoły podstawowej zainteresowania historią i heraldyką.
Absolwent XX LO w Warszawie, student WMSD i AKP w Warszawie.
Ze względu na całkowity brak talentu w rysowaniu znalazłem na Wikipedii namiary na Kamila Wójcikowskiego, którego prace podziwiałem od dawna i w ten sposób nawiązaliśmy współpracę.
Uwielbiam stare księgi, archiwalia. Wiele satysfakcji przynosi mi ich odnajdowanie w Internecie, wizyty w archiwach, bibliotekach. Wielokrotnie odnajdowałem zapomniane dokumenty dotyczące różnych miejscowości (np.
Szelków, Jedlicze).
W ramach naszego przedsięwzięcia, zajmuję się kontaktami z klientami, kwerendami, zagadnieniami prawnymi.
Kamil Wójcikowski i Robert Fidura
Poszukujemy źródeł historycznych i ikonograficznych, obmyślamy projekty, konsultujemy projekty na posiedzeniach Komisji Heraldycznej, redagujemy tekst uzasadnienia projektów.